uzależnienie początkowe

heal   

Kilka minut przed trzecią podniosłaś się do pozycji siedzącej, poprawiając opadającą z Twojego ciała satynową, turkusową kołdrę. Ostatni raz spojrzałaś na pogrążonego we śnie bruneta i delikatnie pogłaskałaś jego odciśnięty od poduszki policzek. Podnosząc z ciemnych paneli bieliznę, krótkie czarne spodnie ze szelkami i koszulę moro, westchnęłaś cicho. Nie mogłaś siebie poznać i wiedziałaś, że kiedyś słono zapłacisz za podjętą kilka godzin wcześniej decyzję.

 

-Wracaj do łóżka. -poczułaś na swoim karku jego chłodne wargi i mężczyzna niespodziewanie pociągnął Cię w swoją stronę, a Ty jedynie cicho się zaśmiałaś.

 

Błędem był przyjazd do Krakowa, pojawienie się w dwupiętrowym domu z numerem trzydziestym pierwszym i spędzenie w tym miejscu ostatnich dni lata skąpanego w słońcu i upale. Po raz ostatni spojrzałaś na lampę w kształcie litery T i żółto-niebieską Mikasę. Ostatni raz dotknęłaś zimnych, krążków medali i zabierając z biurka czarną czapkę z daszkiem, zamknęłaś przesuwane drzwi od pokoju, znajdującego się na poddaszu.

 

Zrezygnowałaś. Zrozumiałaś, że wybrałaś błędną drogę. Nigdy w życiu nie powinnaś dotknąć jego warg, a co dopiero spędzić z nim najlepszą noc w swoim życiu. Ściskając w dłoniach granatową koszulkę Reprezentacji Polski, zawiesiłaś ją na srebrnej balustradzie i rezerwując pośpiesznie miejsce w pociągu, wybrałaś cel swojej podróży. Chciałaś, jak najszybciej znaleźć się w rodzinnym mieście, wybrać się na kilkugodzinny spacer uliczkami Zakopanego i zapomnieć o tym, co zrobiłaś. Zawsze byłaś zbyt uparta, ale w kwestii tej osoby ulegałaś zbyt łatwo. Młodszy o równe pięć miesięcy siatkarz sprawił, że momentalnie się od niego uzależniłaś. Te kilkadziesiąt godzin spędzonych w jego towarzystwie wystarczyły, aby dopisał do swojej kolekcji kolejne, skradzione serce. Wiedziałaś, że uwolnienie się od tej osoby będzie rzeczą najtrudniejszą, wręcz niemożliwą.

 

-Mam wielką nadzieję, że to był ostatni błąd mojego życia. -szepnęłaś w przestrzeń.

 

💎

 

Jak zawsze obudziły Cię powiadomienia z portali społecznościowych. Niewyspany sięgnąłeś swój telefon z potłuczonym ekranem i wyciszyłeś, jak najszybciej dźwięk. Dziesiąta trzydzieści pięć to nie była odpowiednia godzina na przerwanie snu. Nakrywając na głowę kołdrę, przymknąłeś oczy i wtuliłeś się w miękką poduszkę, która w dalszym ciągu pachniała nieznanymi, damskimi perfumami.

 

-Tomek! -usłyszałeś głos swojej rodzicielki. -Widziałeś dzisiaj Marcelinę?

 

-W tym domu, normalni ludzie jeszcze śpią. -powiedziałeś sam do siebie i zrzucając kołdrę na podłogę, spojrzałeś na uśmiechniętą mamę. -Nie jestem jej niańką, pozwól mi spać.

 

-Kolorowych snów, tylko pamiętaj, że za dwie godziny masz trening.

 

-Pamiętam!

 

Pośpiesznie nacisnąłeś ikonkę Messenger i wybrałeś pierwszą osobę z kontaktów. Zdenerwowany spojrzałeś na niewielkie skaleczenie na palcu i doskonale wiedziałeś, że kupno nowego telefonu będzie obowiązkowe. Przyglądając się jej zdjęciu profilowemu, napisałeś do niej jedno zdanie i po chwili zadowolony przeczytałeś odpowiedź od osiemnastolatki.

 

-Nie musisz się o mnie martwić. Wracam za dwa dni.

 

Martwiłeś się o wiele osób, ale na pewno nie o nią. Uśmiechnięty przesłałeś treść wiadomości swojej mamie i ponownie położyłeś się na łóżku. Mimo, że były ostatnie dni wakacji i męczący trening przed Tobą, to cieszyłeś się, ponieważ czekał Cię czterdziestoośmiogodzinny odcinek czasu bez obecności Marceliny.

 

💎

Mam nadzieję, że Fornal skradnie Wasze serca, tak samo jak moje!
Do następnego!